tí wāng shuǐ yún shī juàn
题汪水云诗卷

jūn bú jiàn bó yá liú shuǐ xīn, bú shì zǐ qī shéi zhī yīn.
君不见伯牙流水心，不是子期谁知音。
yòu bú jiàn yǐng shī fú yún cāo, bú shì chāng lí shuí pǐn zǎo.
又不见颖师浮云操，不是昌黎谁品藻。
bó yá qiān gǔ yǐng wú rén, cǐ xīn cǐ cāo shuí zhòng chén.
伯牙千古颖无人，此心此操谁重陈。
zhé yáng huáng huá xiào yā yā, liáo liáo tài gǔ fēng wú chún.
折扬黄华笑哑哑，寥寥太古风无淳。
qián táng jūn bié èr shí zài, jiāng nán jiāng běi qíng rú hǎi.
钱唐君别二十载，江南江北情如海。
wú shuāng bàn liáng bìn biān sī, lǎng yín hào dàng shū wèi ài.
吴霜半梁鬓边丝，朗吟浩荡殊未艾。
shí nián zūn jiǔ yòu féng jūn, xíng gē liú shuǐ xián fú yún.
十年尊酒又逢君，行歌流水弦浮云。
zài zì dà gǔ, yǎ dàn piāo yì sī bù qún.
在自大古，雅澹飘逸思不群。
néng yán míng shān dà chuān zhuàng lì kě guài chù, shōu shí xiōng zhōng wèi yī bù.
能言名山大川壮丽可怪处，收拾胸中为一部。
guī lái lì lì xiě yáo qín, yī zhǒng fēng qì chuán qiān gǔ.
归来历历写瑶琴，一种风气传千古。
yòu yán huáng hé tài huá liù hé zhī nèi bù shèng yóu, hé rú jiǔ zhōu zhī nèi gèng jiǔ zhōu.
又言黄河泰华六合之内不胜游，何如九州之内更九州。
bào qín piāo piāo fēng wàn lǐ, céng shì tiān yá hǎi jiǎo tóu.
抱琴飘飘风万里，曾是天涯海角头。
dāng shí cǐ qín luò luò tiān xī běi, tǔ yīn wǎng wǎng jǐ rén hái jiě dé.
当时此琴落落天西北，土音往往几人还解得。
chāo chàng bēi fèn ēn yuàn nì nì duō shǎo qíng, jǐn jì hú jiā shí bā pāi.
怊怅悲愤恩怨昵昵多少情，尽寄胡笳十八拍。
huì xīn yòu jiàn zhōng zǐ qī, shí cāo yòu guò hán chāng lí.
会心又见锺子期，识操又过韩昌黎。
yǎn gāo yǐ jué kōng sì hǎi, cǐ shuǐ cǐ yún bù zài tā rén zhī.
眼高已觉空四海，此水此云不在他人知。