kě tàn
可叹

tiān shàng fú yún rú bái yī, sī xū biàn huàn rú cāng gǒu.
天上浮云如白衣，斯须变幻如苍狗。
gǔ wǎng jīn lái gòng yī shí, rén shēng wàn shì wú bù yǒu.
古往今来共一时，人生万事无不有。
jìn zhě jué yǎn qù qí fū, hé dōng nǚ ér shēn xìng liǔ.
近者抉眼去其夫，河东女儿身姓柳。
zhàng fū zhèng sè dòng yǐn jīng, fēng chéng kè zi wáng jì yǒu.
丈夫正色动引经，酆城客子王季友。
qún shū wàn juǎn cháng àn sòng, xiào jīng yī tòng kàn zài shǒu.
群书万卷常暗诵，孝经一通看在手。
pín qióng lǎo shòu jiā mài jī, hǎo shì jiù zhī wèi xié jiǔ.
贫穷老瘦家卖屐，好事就之为携酒。
yù zhāng tài shǒu gāo dì sūn, yǐn wèi bīn kè jìng pō jiǔ.
豫章太守高帝孙，引为宾客敬颇久。
wén dào sān nián wèi zēng yǔ, xiǎo xīn kǒng jù bì qí kǒu.
闻道三年未曾语，小心恐惧闭其口。
tài shǒu dé zhī gèng bù yí, rén shēng fǎn fù kàn yì chǒu.
太守得之更不疑，人生反覆看亦丑。
míng yuè wú xiá qǐ róng yì, zǐ qì yù yù yóu chōng dòu.
明月无瑕岂容易，紫气郁郁犹冲斗。
shí wēi kě zhàng zhēn háo jùn, èr rén dé zhì jūn cè fǒu.
时危可仗真豪俊，二人得置君侧否。
tài shǒu qǐng zhě lǐng shān nán, bāng rén sī zhī bǐ fù mǔ.
太守顷者领山南，邦人思之比父母。
wáng shēng zǎo céng bài yán sè, gāo shān zhī wài jiē péi lǒu.
王生早曾拜颜色，高山之外皆培塿。
yòng wèi xī hé tiān wèi chéng, yòng píng shuǐ tǔ dì wèi hòu.
用为羲和天为成，用平水土地为厚。
wáng yě lùn dào zǔ jiāng hú, lǐ yě chéng yí kuàng qián hòu.
王也论道阻江湖，李也丞疑旷前后。
sǐ wèi xīng chén zhōng bù miè, zhì jūn yáo shùn yān kěn xiǔ.
死为星辰终不灭，致君尧舜焉肯朽。
wú bèi lù lù bǎo fàn xíng, fēng hòu lì mù zhǎng huí shǒu.
吾辈碌碌饱饭行，风后力牧长回首。