xǐ yǔ xíng
喜雨行

suì xīng yùn xíng zhì huāng luò, chún wěi chū zhàn jiàn kuí biāo.
岁星运行至荒落，鹑尾初占建魁杓。
dà hàn jīn shí jiē liú shuò, hàn bá hé zhī zì wèi nüè.
大旱金石皆流烁，旱魃何知恣为虐。
dà tián duō jià sān bǎi chán, jìn shì nóng fū ǒu shí qiān.
大田多稼三百廛，尽是农夫耦十千。
yī zhāo jiāo kū rú shù guǎn, chì dì bǎi lǐ fén zé yān.
一朝焦枯如束管，赤地百里焚则烟。
guān zhǎng shì mín rú shì zi, cháng kǒng suì jī wèi jìn sǐ.
官长视民如视子，常恐岁饥为殣死。
bìng zǒu qún wàng yán shén sì, què gài chì jiān zhāo qín zhǐ.
并走群望严神祀，却盖斥肩昭勤止。
zhì chéng guǒ néng gé míng shén, míng shén wèi gōng sù cāng mín.
至诚果能格明神，明神为公诉苍旻。
cāng mín yóu rán xìng nóng yún, nóng yún yù xìng yǔ rú lín.
苍旻油然兴浓云，浓云郁兴雨如霖。
nóng jiā bù sǎn zǒu gōu suì, dǒu sǒu yǎn hé yǒu shēng yì.
农家不伞走沟遂，抖擞偃禾有生意。
jí cháo fàn xiǎo xì, lǚ lǚ qīng huáng jiāo yǐng suì.
诘朝犯晓细□□，缕缕青黄交颖穗。
nóng rén yǐ shǒu jiā é tóu, shǐ wǒ bù sǐ lài sòng hóu.
农人以手加额头，使我不死赖宋侯。
bái lǎo chuí tiáo shēng yōu yōu, yōu yóu xián gē tuō qióng chóu.
白老垂髫声呦呦，优游咸歌脱穷愁。
líng shān zǎn kōng chā cāng yù, shū shuǐ tuō juàn jìn hán lǜ.
陵山攒空插苍玉，舒水拖绢浸寒绿。
shān gāo shuǐ cháng suì yuè xù, dé wǒ sòng hóu gē bù zú.
山高水长岁月续，德我宋侯歌不足。